Met je voeten op tafel en je handen op je buik. Met je hoofd in een knik achterover en je mond half open waardoor er een bescheiden onderkin ontstaat. Je snurkt en je knort. Je gromt en je mompelt, je slispelt en je fluistert. Je hoed ligt op tafel, tussen je voeten en je glas whisky in. De radio staat zacht en door de kier van een openstaand raam komt een zacht strelend lentebriesje naar binnen gezweefd. Het kietelt je wang en tilt je mondhoeken op. In de keuken hangt nog de geur van het avondeten, de afwas staat er nog. Het schemert buiten. Dan springt je kat op je schoot en rolt zich genoeglijk op. Je kat gromt wat en mompelt wat en valt dan ook in slaap. Ik heb nog nooit zo'n sloom verhaal geschreven...