Het regent. Het miezert een enorme hoeveelheid kleine kut druppeltjes die je binnen 5 minuten, zeiknat en rillerig van de kou hebben gemaakt. Dan gaat het langzaam steeds harder regenen tot het grote, dikke druppels zijn die bijna pijn doen als ze op je hoofd vallen. Ik fiets met gebogen hoofd naar de apotheek."Antibiotica voor mevrouw Dukel zei u? Nee, sorry, hebben we niet binnen gekregen.' Godverdegodver. Moeders horen niet ziek te zijn. Moeders horen sterk en gezond te zijn en antibiotica voor hun zieke dochters te halen. In de regen. Thuis maak ik een tosti met kaas en pesto, in de hoop dat dit mij opvrolijkt. Ik kan de kaasschaaf niet vinden. 'godverdommekutdingwaarbenje'. Kaasschaaf gevonden, jammer genoeg. De lappen vel hangen namelijk van mijn duim als ik klaar ben met de kaas. Auwauwauuuuhh KUT.
Ik ga stug door trek het keukenkastje open en sleep de boter er uit. Smeer mijn tosti aan de buitenkant in met boter, zodat het klereding in ieder geval niet meer kan verbranden, en gooi het in de pan. KLENG hoofd tegen het keukenkastje. Ik jammer, ga op de grond liggen en huil ongeveer een minuut of 3 alle frustratie er uit. Dan sta ik op. Mijn tosti is klaar. Lekker.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten